'Iedereen doet altijd alles fout, behalve Sander zelf'
Sander Boschker, dat is een echte prof. Niets ontgaat hem. Dat heb je met keepers. Dat zijn toch meestal de jongens die vroeger, bij het partijtje kiezen, als laatste overbleven en een hele jeugd tussen twee jassen stonden te wachten tot hun moeder riep dat het eten klaar was.
Keepers hebben veel te veel tijd om in de rondte te kijken. Daar krijg je maar rare ideeën van. Een goed plan van Cruijf was dat ooit, om keepers lekker mee te laten hollen in de verdediging. Hadden ze ook nog iets aan hun middag.
Sander Boschker heeft te veel tijd. In een interview, vorige week zondagmiddag, na een gelijkspel van FC Twente tegen
FC Groningen, vertelde Sander dat hij wel wist waar het fout was gegaan. Sommige spelers liepen de kantjes er af en dat kon niet. Dat was de trainer met hem eens.
Die had dat net ook nog gezegd in de kleedkamer. Nu zei Sander het zelf nog even. Keeper Sander en zijn trainer zaten op één lijn. Boschker keek er even heel zelfverzekerd bij. Bijna een beetje als een boze trainer.
Even later werd trainer Steve McClaren geïnterviewd. Van Sander wisten we inmiddels al dat hij in de kleedkamer als een dolle tekeer was gegaan, maar dat zag je niet aan hem af. Twente zat in een dipje. Dat kon gebeuren. Het was nu zaak om daar snel weer uit te komen en de goede vorm van voor de winterstop snel weer op te pakken.
Leuke man, dacht ik, toen ik hem zag spreken. McClaren begrijpt hoe televisie werkt. Niet zuchtend en blazend klagen dat die en die zijn best niet deed. Nee, hier was een aardige, intelligente man aan het woord die rekening hield met de chemie binnen het elftal en de verslaggever tegelijk het idee wist te geven dat hij hem welwillend te woord stond. Een sympathieke uitstraling.
Van Sander Boschker kun je dat moeilijk zeggen. Als die ergens, met dat doodgravershoofd van hem, een brood bestelt loop je meteen een stoel en een stuk touw te zoeken. Een en al doffe ellende. Niks is goed.
Als Boschker over straat loopt en even kort naast een paar stratenmakers blijft staan, weet hij ze alleen al door zijn oogopslag het idee te geven dat die hele straat er de volgende dag opnieuw in moet worden gelegd.
Boschker is 39 jaar oud, maar heeft de uitstraling van een 79-jarige oorlogsveteraan. Altijd wat te zeiken. Twee weken geleden haalde Sander hetzelfde geintje uit. Stond hij voor de camera’s te kwekken dat de ploeg de geschorste Theo Janssen te veel miste. Dat kostte Twente punten.
Sander vond dat Theo zijn straf wel had uitgezeten. Iemand in coma rijden, met alcohol in je bast, ja, dat was heel erg, maar nu wisten we het wel, vond Sander. Een verdiende straf, maar nu Sander wedstrijdpremies begon mis te lopen vond hij het wel genoeg.
Ik ben bang dat Sander dit standpunt ook had verwoord als Theo vier kinderen had doodgereden. Dan zou Boschker waarschijnlijk hebben uitgelegd dat het er ook vijf hadden kunnen zijn. Je komt gewoon niet aan Sander zijn beroep en aan zijn geld, dan wordt hij gek. Dan spreekt hij – totaal onverwacht – vlak na een wedstrijd namens de groep. Of hij valt die groep frontaal aan. Net hoe het uitkomt.
Eigenlijk doet iedereen altijd alles fout, behalve Sander zelf. Voor de goede orde, we hebben het hier nog steeds over een keeper. Ballentegenhouder. Het woord zegt het al. Op 17 december, nog maar een maand geleden, ging Boschker in een belangrijke wedstrijd tegen Steaua Boekarest, kinderlijk in de fout.
Dat kostte Twente bijna de plaatsing voor de volgende ronde van de Europa League. Daar dacht hij zelf echter heel anders over. Hij was op geen enkele manier verantwoordelijk voor het tegendoelpunt. Sander zelf over dat doelpunt. 'Ik kon net niet bij de bal, dus ik zie het niet als mijn fout. Het was een moeilijk veld, daardoor stuiterde de bal alle kanten op.'
Nee, inderdaad, dat is ook geen doen. Als een bal ook nog gaat stuiteren, dan sta je machteloos als keeper. Je verwacht dat niet. Je bent gewend dat zo’n bal aan de grond geplakt op je af komt rollen en dan opeens zo’n stuiter. Daar kun je je niet tegen wapenen. Het kwam waarschijnlijk door dat moeilijke veld.
De schuld van de terreinknecht. Die had er een makkelijk veld van moeten maken. Alweer had iemand Sander het werken onmogelijk gemaakt. Een schande.
Eigenlijk is het om je gek te lachen, dat rare gedoe van Boschker. Twee jaar geen competitiewedstrijd gespeeld bij Ajax, meneer houdt zes ballen tegen en is opeens weer woordvoerder. Dat maakt het ook een beetje treurig. Het doet geforceerd aan, alleen maar omdat je bijna veertig bent en heel hard kunt schreeuwen denken dat je het voortouw moet nemen.
Ik ben benieuwd hoe Sander zijn ploeggenoten deze week, tijdens de training, op zijn kritiek gaan reageren. Willem van Hanegem en Rinus Israel hadden wel raad geweten met dit figuur. Een korte worsteling tijdens een hoge bal voor het doel en daar hangt hij in het net, met een gapende hoofdwond en zijn broek rond zijn schoenen. Op het middenveld kijkt Van Hanegem geïnteresseerd naar een schaap. Hij weet nergens van.
Als er bij Twente een beetje karakter in de groep zit, keren ze deze week minstens een ketel tomatensoep over Boschker heen. Als hij ruikt of de smeerkaas nog wel goed is even een tikje op het achterhoofd. Hij heeft het nodig, Boschker. Laat het hem maar voelen, jongens van Twente, hoe de verhoudingen liggen.
We gaan een keeper toch niet mee laten praten over voetbal? Dan houdt alles op. Het is al erg genoeg dat er bijna iedere week een ex-keeper met de grote mensen mee mag lullen bij Studio Voetbal.
Hard aanpakken die Boschker. Dit is een levensgevaarlijke situatie. Als Twente volgende week wint, gaat die jongen nog denken dat het door zijn waarschuwing komt. Spelers van Twente, doe wat je moet doen. Komend weekeinde verliezen met 8-0 en na de wedstrijd allemaal zeggen dat Boschker bij geen een goal vrijuit ging.
Nico Dijkshoorn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten